دین آبا و اجداد

به نظر شما آیا ما جزو کسانی خواهیم بود که داریم به دین آبا و اجداد خودمون عمل می کنیم؟ یعنی توی قرآن این همه مثالهایی زده شده از مشرکین که به پیامبران می گفتند ما بر دین و آیین پدران خودمون هستیم، یه جورهایی به خود ما هم نمی خوره؟
آیا در تربیت، پدر و مادر باید دین خودشون رو به فرزند منتقل کنند یا به صورت واقع گرایانه واقعیت های مکاتب مختلف فکری رو به اون معرفی کنند تا اینکه وقتی به سن تشخیص رسید خودش بتونه انتخاب کنه؟
آیا میشه به گزینش مکتب فکری مثل شغل در آینده نگاه کرد؟ یعنی مثلاً ما درست نمی دونیم که والدین از کودکی شغلی رو به بچه تحمیل کنند و بگن تو باید دکتر شی. حالا آیا در مورد دین هم ممکنه چنین چیزی درست باشه که به بچه ای که قدرت انتخاب نداره و چیزی که تو میگی رو دربست می پذیره، باور خودت رو تحمیل کنی و باورهای دیگه رو هم بهش معرفی نکنی؟
آیا خداوند دین ما رو از ما می پذیره یا دین ما عادتی هست که ما از کودکی کردیم و الان هم ادامه می دهیم، بدون اعتقادات واقعی قلبی؟ آیا ما مسیر درست رو اومدیم و پدران و مادران ما در مورد ما مسیر درست رو انتخاب کرده اند و آیا ما هم باید همین مسیر رو برای فرزندانمون بریم؟
آیا در اسلام توصیه شده که ما اسلام رو به فرزندانمون یاد بدهیم؟ کدام دین و آیین پذیرفته شده است؟
من جواب اینها رو ندارم...