روزهاي من

جدا نوشتن تو اين بلاگ اسپات روحيه مي خواد. نه مي توني وسط حرفات انگليسي بپروني چونكه مي ره ته سطر! نه مي توني آخر خط از علامتهاي سجاوندي استفاده كني چون مي ره سر سطر! نه مي توني يه فونت خوشگل داشته باشي. نه مي توني بولت داشته باشي.... خلاصه كه كلا يه وبلاگ فارسي در نهايت بي ريختي برات مي سازه . شايد هم بنده خيلي عرضه ام و بلد نيستم. حالا يه دوري مي زنم ببينم ملت چه مي كنن

يكي دو روزه سخت درگير پروسه اپليكيشن!!! هستم. عجب كار وقت گير و مزخرفي. دنبال دانشگاه بگرد. همه زير و روش رو بخون... ول كن بابا! خداييش رفتن از اين مملكت چه هنري مي خواد. هم از اين طرف بخواي بري آدم بدي محسوب مي شي. هم اينكه اونور هم چون ايراني هستي به درد نخوري... اين رو هم ول كن

به شدت نزديك نيمه شعبانيم و به شدت ذوق مرگم. هيچ عيدي و هيچ روزي براي من به شيريني و ذوق مرگيه نيمع شعبان نيست. خيلي خوشحالم