Cool down

بعضی آدمها همیشه متفاوت اند. اون آدمها خیلی کم اند. من چندتایی رو تو زندگیم دیدم. تفاوت خوب رو می گم. تفاوت خوب و عجیب. آدمهایی که همیشه به شکل برجسته ای از آدمهای دیگه متفاوت و کامل تر عمل می کنند، رفتار می کنند، فکر می کنند و حرف می زنند. آدمهایی که آدم عاشق شخصیتشون میشه. عاشق عملکردها و فکرهاشون میشه. و هر روز بیشتر و بیشتر آدم رو به خودشون جذب می کنند. تا الان تعداد کمی از این آدمها وجود داشته اند که تونستند من رو تسخیر کنند، شخصیتشون برام ... یه جورهایی بت بشه. بماند... خیلی نمی خوام حول این مطلب elaborate کنم ...
یکی از دایی های من چنین شخصیتیه. اصلاً نمی خوام حول و حوش شخصیتش حرف بزنم، چون اون وقت باید کتاب بنویسم. ولی این روزها یه کاری کرده که همین طور تو کفش موندم.

I had never experienced somebody expressing his/her feeling towards my life like THIS!!:

" سارا جون
ضمن عرض تبریک گذراندن با موفقیت "پایان نامه ات" دعا و آرزو می کنم که همچنان مدارج عالی تری را در زندگی آتیه ات طی نمایی و در عین حال با تقدیم این "لاک پشت" به رسم یادگاری خواستم یادآوری کنم کمی از سرعت و عجله "خرگوشی" خودت کوتاه بیایی و به "شوهرت" در درجه اول به خودت در مرحله بعدی و در آخر به خانواده ات برسی!
دوستدار تو
دایی ...
مرداد 84"

بعدالتحریر. هیچ وقت فکر می کردی داشتن یه لاک پشت خیلی خوشگل و ناز در گردنم، یه تذکر موثر و مهم برام باشه؟ برای من کله خر...؟