اندوه

خداوندا! ظرفيتم را در حدي گسترده كن كه خرده هاي زندگي اينقدر من را از اصل دور نكند. از اين همه دوريها و و از اين همه درگيريهاي بي معني كوچك و پست، خسته و منزجر و درمانده ام و از اين همه انرزي كه به اين چيزها هدر مي رود رنجيده.
يا غياث المستغيثين... اغثني

بعدالتحرير. از اين جو غمناك وبلاگم هم ناراحتم. شايد به خاطر اينكه مواقع غم خط خطي اي كرده ام. روزهاي خيلي پر و زيبايي را در كنار كساني كه عميق خلأ وجودشان در هستي ام نشسته بود، سپري كردم.