انتلکت

همی گویم و گفته ام بارها: (قابل توجه کسانی که آدم استخدام می کنند) در هر شغل و موقعیت کاری ای که باشی، ذره ای هوش می تونه خیلی کمکت بکنه. اگه سوپور باشی و باهوش، یه سوپور خیلی خوب و موفقی. من تا قبلاً فکر می کردم که من یه آدم باهوش معمولی ام که برای بقای انسان لازمه. یعنی چیزهایی که من خیلی راحت می فهمم رو هر کسی که حداقل مشغول یه کاریه که یه ذره به مغز احتیاج داره باید بفهمه. چیزهای عادی رو سریع می گیرم، چیزهای پیچیده رو راحت می فهمم، چیزهای خیلی پیچیده رو توضیح بیشتری احتیاج دارم. چیزهای خیلی خیلی پیچیده رو توضیح خیلی بیشتری احتیاج دارم و چیزهای غیرقابل فهم رو خب نمی فهمم (به این یکیش هنوز برنخورده ام). اما الان پی برده ام که اکثر آدم های کره زمین حداقل یک یا دو درجه از این فازبندی عقب اند (به خصوص در کلیه جمعیت فیلیپینی و در اکثریت قریب به اتفاق هندی) چون هنوز نمی تونم خودم رو در رده بندی یه آدم خیلی باهوش قرار بدم، کل کره زمین رو در جمعیت کم هوش قرار می دم!

بعدالتحریر. وقتی یه مشتری ای که خیر سر ننه اش داره توی یه شرکت گنده کار می کنه، برای ساده ترین و کوچک ترین موضوع از صبح ساعتی دو بار بهت زنگ می زنه و حتی سر ناهارت هم روی موبایلت مزاحمت میشه، به خاطر اینکه زحمت این رو به خودش نمی ده که ایمیلش رو چک کنه، یا به همراه دکمه فرستادن ایمیل فکر می کنه باید آناً به تو زنگ بزنه یا زحمت خوندن ایمیل رو کامل به خودش نمی ده وووو، بالاخره 4 بعدازظهر، به تحلیل هوش آدمها روی می آری دیگه، نه؟