حذف مشروعیت حکومت

این یک هفته ننوشتم.... نمی دونم. شاید امید و آرزو می داشتم که این اتفاقات همه یک کابوس بود که از خواب بیدار می شدم و می دیدم 20 خرداده و هیچ اتفاقی نیفتاده.
یک هفته ننوشتم، چون فقط در حال خواندن بودم. فقط در حال دنبال کردن.
آشوبم.
امروز می نویسم، چون دیگر تمام شد. در نماز جمعه امروز آزادی و جمهوریت را سر کشیدند و آبی هم روش. خیلی می گویند دوره حاکمیت اسلامی یا نظام عدل اسلامی شروع شده است. من این رو هم نمی تونم قبول کنم. آنچه هست هیچ گونه ربطی به اسلام هم ندارد. نه "جمهوریت" است، نه "اسلامیت". وارد مرحله دیکتاتوری مطلقه شدیم.
خ ا م ن ه ا ی بعد از 20 سال بالاخره شمشیر رو از رو بست و تکلیفش رو با مردم روشن کرد. همیشه سیاست یکی به میخ و یکی به نعل داشت. اعتماد به نفس رویارو شدن مستقیم با مردم را نداشت. این بار کار را یکسره کرد.
شاید جا داشت اینها رو همون شنبه که اولین بیانیه دستپاچه اش رو داد و به احمدی تبریک گفت می نوشتم. اما انگار هنوز امید داشتم.
الان ناامیدی ام از نتیجه ای خاص در مورد انتخاباته. سرکوبها و کشتار و دستگیری ها از فردا به شدت افزایش پیدا می کنه، رهبر تمام استراتژی هفته های آینده رو مشخص کرد – و تهدید هم کرد که اگه ادامه پیدا بکنه باز هم برمیگرده و حرفهاش رو صریح تر از این میزنه! (کما اینکه زمان بستن و قلع و قمع کردن روزنامه ها هم این کار رو کرد) این ناامیدیمه.
اما اون قسمتی که امیدوارم بهش مربوط به الان نیست. جامعه ما یک بلوغ اجتماعی بی نظیری رو از خودش بروز داد که به نظرم اصلاح طلب ها هم انتظارش رو نداشتند. مردم مثل همیشه غیرقابل پیش بینی بودند. این راه برگشت نداره. ما به هر حال در 22 خرداد به یک نقطه عطف رسیدیم. نقطه عطفی که در پروسه خیلی کند اصلاحات از صندوقهای رأی شاید هرگز بهش نمی رسیدیم یا خیلی دیر. اما من باور دارم حکومت ما مجبوره که این نقطه عطف رو بفهمه و باور کنه تا حداقل برای بقای خودش استراتژی هاش رو بازبینی کنه. اصلاح طلب ها هم همین طور. نقطه عطف، اثبات دیکتاتوری رهبری و حاکمیت بود. خیلی از کسانی که تا الان می خواستند به نحوی باور کنند که انقلاب منحرف نشده و هنوز "حفظ نظام" از نماز هم واجب تره، حالا می فهمند که مسایل با زمان امام تفاوت اساسی داره. امیدواری ام در جاییه که این ماجرا یک کاتالیزور برای تغییر اساسی (نه انقلاب که بدترین و پرهزینه ترین راهه) در ساختار حکومتی ما شده. شاید در طی 10-15 سال حتی بشه بهش رسید...
رهبر تکلیف خودش رو و تکلیف مردم رو معلوم کرد. مشروعیت، جمهوریت و اسلامیت نظام مخدوشه و دیگه حفظ نظام شعار درستی برای هیچ انقلابی صادقی نخواهد بود.